~

Orkiszowy kokosowy omlet z jabłkiem i jogurtem greckim.
Spelt coconut omelet with apple and greek yogurt.

Tak mniej więcej wyglądają moje śniadania, gdy nie robię im zdjęć i gdy danego dnia nie pojawia się nowy post ;). Ale tu musiałam ze względu na wyżej przedstawioną książkę (którą skończyłam po śniadaniu, dlatego dodaję post w południe, wybaczcie) i sfotografowałam zarówno omlet, jak i powieść, by ją Wam pokrótce polecić.

Wybrałam dobrą książkę na powrót do Christie. Oczywiście musiała bym z Poirotem w roli głównej, to wiedziałam z góry, bo Hercule Poirot, mój ulubiony detektyw (zdjęcie obok przedstawia rysunek Poirota w wykonaniu sześcioletniej dziewczynki; obrazek znalazłam na fanpage'u Christie na facebooku).

Tragedia w trzech aktach to powieść, w której główną rolę odgrywa pewien emerytowany aktor wraz z przyjaciółmi. Oprócz tego pobocznymi bohaterami również są postaci związane z teatrem, stąd taki tytuł. Poirot niestety również gra poboczną rolę, jednak bardzo ważną, jak to zresztą on ;).

Gdy bierzecie książkę do ręki, to pierwszym, co rzuca się w oczy (zaraz po tytule i nazwisku autorki) jest fakt, iż zamordowane zostały 3 osoby, więc nie zdradzam w tej chwili żadnej tajemnicy. Czytając, nie czekajcie jednak na trzecią zbrodnię, tajemnica zaczyna być rozwiązywana znacznie wcześniej, a trzecie morderstwo ostatecznie ją wyjaśnia.
Znacznym utrudnieniem jest jednak to, że powód zgonu zostaje wykryty podczas sekcji zwłok, jednak nie wykazują tego jakiekolwiek inne badania - nie ma więc pomysłu na sposób, w jaki dana osoba została usunięta; podejrzewa się więc, że śmierć jest spowodowana przez problemy zdrowotne, co z kolei kłóci się z wynikami sekcji zwkłok

Ciekawym wątkiem obok morderstwa jest miłość młodej dziewczyny do rzeczonego wcześniej aktora. Nadaje to nieco romantyzmu książce, ale nie za wiele; ot, fajny akcent.

Powiem szczerze, że biorąc do ręki tę książkę, postanowiłam spróbować sama rozwiązać tajemnicę. Zapisywałam na bieżąco dane, rozmyślałam na zachowaniem ludzi... Niestety, książka jest tak zaskakująca, że nikt z moich podejrzanych (którzy zmieniali się do ostatniego momentu) nie okazał się prawdziwym winnym. Myślę jednak, że to tylko kolejna zaleta tejże książki.

Podsumowując: z czystym sercem polecam Tragedię w trzech aktach. Nawet tym, którzy nie przepadają za Poirotem, którego w sumie jest tu niewiele, jednak na końcu odrywa ważną rolę.

PS Zakończenie było tak szokujące, że nie mogłam w nie uwierzyć do końca ostatniej strony i nadziwić się braku litości i serca mordercy. Jednak po przeczytaniu ostatnich słów na ostatniej stronie zaczęłam na głos się śmiać... Wiem, że zakazane najlepiej smakuje, ale mam nadzieję, że nie przeczytacie ostatniej strony przed czasem, bo zepsujecie sobie względnie pozytywne zakończenie (wiem, że niektórzy tak czasem robią - patrz ja ;)).